Η εκδίκηση του κτήνους

Έχω ένα κτήνος μέσα μου.
Ονομάζεται Θλίψη.
Κάποιος καριόλης το ταΐζει.
Πάνε χρόνια που μεγαλώνει αδιάκοπα και ετοιμάζεται να με φάει.
Όταν ξεσκίσει το μυαλό
και κατασπαράξει την σάρκα μου,
τότε νεκρό θα μ'αφήσει
και θα βγει στους δρόμους να αναζητήσει καινούρια λεία.

Αλίμονο,τότε,στα γαμημένα σας θηριοτροφεία!

Ένα κρεβάτι στη μέση της λεωφόρου

Μέσα σ'ενοχλητικούς θορύβους και κορναρίσματα στους βιασμένους δρόμους της πόλης,
αφουγκράστηκα τους άρρωστους τριγμούς των ξύλων του κρεβατιού μου.
Ζαλισμένος μέτρησα κάτω απ'την ιδρωμένη σάρκα τα κοκκαλά σου
και μπόλιασα με τ'άρωμά σου τα εναπομείναντα κύτταρα του οργανισμού μου.
Παρείσακτη παρέα ένα ανίκανο πάπλωμα να κρύψει την γύμνια μας,
κατέληξε στο πάτωμα να κείτεται αποδεκατισμένο.
Το ξημέρωμα μας βρήκε νεκρούς ν'απολαμβάνουμε τον ήρεμο ήχο του τσιγάρου στα χείλη μας.